وبلاگ آسیا آی تی آی تی | معرفی سایت ها | نقد برسی | آموزش | دانلود
مقالات مرتبط
در اواسط دهه 90 میلادی، صاحبان سایت ها و آنهایی که مطالب سایت ها را فراهم می کردند، شروع به بهینه سازی سایت هایشان برای موتورهای جستجوگر کردند. در ابتدا تمامی صاحبان سایت ها نیازمند آن بودند تا آدرس یک صفحه از سایت خود را به موتورهای جستجوگر معرفی نمایند که باعث می شد تا موتورهای جستجوگر، اسپایدرهای خود را به روانه آن سایت ها نمایند.
اینکار سبب آن می شد تا تمامی لینکهای آن صفحه استخراج شود و صفحات دیگر آن سایت ها نیز ایندکس شوند. چنین روندی شامل دانلود صفحه توسط اسپایدر و دخیره سازی محتویات آن در سرور موتورهای جستجوگر می باشد جاییکه برنامه دومی به نام ایندکسر، انواع مختلفی از اطلاعات را از آن صفحات استخراج می کند، اطلاعاتی نظیر کلماتی که صفحه حاوی آن است، کلمات کلیدی، در کجاها استفاده شده اند، و وزن به کار رفته در کلمات و تمام لینکهای درون صفحه که سپس در جایی قرار داده می شوند تا در آینده آنها را مورد بررسی قرار گیرند، بعنوان اطلاعات، استخراج خواهند شد.
صاحبان سایت ها شروع به درک ارزش داشتن سایتهایی با رتبه بالا و قابل دید در موتورهای جستجوگر کردند. این موضوع، فرصتی نو را به سئو کارهای امین و متقلب میداد. طبق گفته Danny Sullivan (تحلیلگر) عبارت “بهینه سازی برای موتورهای جستجوگر” احتمالا در سال 1997 میلادی مورد استفاده قرار گرفت. اولین سندی که از این عبارت استفاده می کند، مربوط به آگوست سال 1997 میلادی توسط John Audette و شرکتش “گروه بازاریابی رسانه های بصری” یا بطور اختصار MMG می باشد.
نسخه های اولیه از الگوریتمهای جسنجو متکی به داده هایی بودند که صاحبان سایت ها ارائه می دادند، داده هایی نظیر متا تگهای کلمات کلیدی، یا فایلهای ایندکس سازی نظیر ALIWEB. متا تگها، عملا راهنمایی برای محتویات صفحات هستند. ایده استفاده از متا تگها برای ایندکس سازی و طبقه بندی صفحات سایت ها، خیلی زود مشکلات زیادی را بوجود آورد چراکه آزادی صاحبان سایت ها در انتخاب کلمات کلیدی، می توانست عملا نشان دهنده نا کارآمدی این ایده باشد.
داده های غلط، ناقص، و نامربوط در متا تگها می توانست منجر به رتبه گیری بالایی برای جستجوهای نا مربوط شود. نویسندگان مطالب سایت ها، همچنین یکسری از کدهای HTML صفحات را جوری تغییر می دادند تا تلاش شود رتبه بالایی در موتورهای جستجوگر بدست آید.
متکی بودن زیاد موتورهای جستجوگر بر فاکتورهای نظیر چگالی کلمات کلیدی، که در کنترل کامل صاحبان سایت ها قرار داشت، سبب می شد تا موتورهای جستجوی اولیه، به طرز وحشتناکی از دستکاری در رتبه دهی به صفحات رنج برند. برای ارائه نتایج بهتر به کاربران، مجبور بودند تا مطمئن شوند صفحات نتایج شان، بیشترین نتایج مرتبط در خصوص جستجو را ارائه می دهند تا اینکه صفحاتی نامربوط با کلمات کلیدی متعدد نشان داده شوند.
از آنجاییکه موفقیت و شهرت یک موتور جستجوگر، با توانایی آن در تولید بیشترین نتایج مرتبط برای هر عبارت جستجو شده مشخص می شود، ارائه نتایج غلط به کاربران، باعث ترک آن موتور جستجوگر، و تلاش برای یافتن موتور جستجوی بهتری توسط کاربران می شود. موتورهای جستجوگر به این نیاز، با توسعه الگوریتمهای پیچیده تری پاسخ دادند – الگوریتمهایی که فاکتورهای اضافی دیگری را که تغییر در آنها برای صاحبان سایت ها مشکل می باشد.
موتور جستجوی گوگل
لاری پیج، و سرگی برین، دانشجویان فارغ التحصیل از دانشگاه استنفورد، موتور جستجوگری را برنامه نویسی کردند که کاملا متکی بر محاسبات ریاضی برای ارزیابی صفحات سایت ها در اینترنت بود. این عدد، توسط الگوریتمی به نام پیج رنک محاسبه می شد. پیج رنک تابعی است که کمیت و قدرت تعداد لینک های ورودی را نشان می دهد. پیج رنک، احتمالی می باشد که یک کاربر در دنیای اینترنت، بطور تصادفی به آن صفحه خواهد رسید. در عمل، این موضوع، به معنای آن است که برخی لینکها، قویتر از لینکهای دیگر هستند، همانطور که صفحاتی با پیج رنک بالاتر، احتمال رسیده شدن به آن نیز برای کاربری تصادفی در اینترنت بالاتر خواهد بود.
پیج و برین، گوگل را در سال 1998 تاسیس کردند. گوگل از بین کاربران اینترنتی که در آن روزها، روز به روز بر تعداد آنها افزوده می شد، وفادارانی را مجذوب خود کرد که شیفته طراحی ساده آن بودند. فاکتورهای بیرونی (نظیر پیج رنک، و تحلیل لینکها)، بعلاوه فاکتورهای درونی (نظیر تناوب کلمات کلیدی، متا تگها، سرتیترها، لینکها، و ساختار سایت)، گوگل را قادر می ساخت را از دستکاری شدن توسط فاکتورهای درونی، اجتناب ورزد.
اگرچه پیج رنک خیلی سخت تر از آن بود تا دستکاری شود، ولی در هر حال، صاحبان سایت ها، از قبل، ابزارهایی را برای ساخت لینک، و طرح هایی برای نفوذ به رتبه دهی در موتورهای جستجوگر پیاده سازی کرده بودند که بطور مشابه با موتورهای اولیه، ثابت می کرد که دستکاری در پیج رنک امکان پذیر می باشد.
برخی از این طرحها، یا مزرعه های لینک، شامل ساخت هزاران سایت برای اهداف محض اسپم سازی لینک است.
رویدادهای اتفاق افتاده
در سال 2004 میلادی، موتورهای جستجوگر، محدوده وسیعی از فاکتورهای فاش نشده ای را در الگوریتمهای رتبه دهی خود مورد استفاده قرار دادند تا تاثیر دستکاری در لینک به کمترین حد خود برسد. گوگل می گوید سایت ها را با در نظر گیری بیش از 200 فاکتور مختلف، مورد ارزیابی قرار می دهد. بهترین موتورهای جستجوگر، گوگل، یاهو و بینگ، الگوریتمهای رتبه بندی را که برای صفحات مورد استفاده قرار می دهند، فاش نمی کنند. ارائه دهندگان خدمات سئو و بهینه سازی سایت، نظیر Rand Fishkin، Barry Schwartz، Aaron Wall و Jill Whalen، هر کدام بطور جداگانه موتورهای جستجوگر را مورد تحلیل قرار می دهند و نتایج یافته های خود را در تالارهای گفتگو و وبلاگهای خود بصورت آنلاین قرار می دهند. همچنین، سئو کارها ممکن است سندهای ثبت شده از سوی موتورهای جستجوی مختلف را مورد تحلیل قرار دهند تا بتوانند سر از کار الگوریتمهای آنها در آورند.
در سال 2005 میلادی، گوگل شروع به شخصی سازی نتایج حاصل از جستجوهای خود برای هر کاربر می کند. بسته به سوابق جستجوی کاربر، گوگل نتایج را برای کاربران وارد شده در سیستم لاگین خود، شخصی سازی می کند. در سال 2008، Bruce Clay، بیان کرد که “رتبه بندی، مرده است” چراکه شخصی سازی در نتایج جستجو بوجود آمده است. بی معنا خواهد بود تا از رتبه سایت ها حرف زد چراکه رتبه سایت، عملا برای هر کاربری متفاوت خواهد بود.
در سال 2007 میلادی، گوگل اعلام می کند که تیمی را برای مبارزه با فروش لینکهایی که باعث انتقال پیج رنک خواهند شد، ترتیب داده است. در 15 ژوئن 2009، گوگل فاش کرد که آنها تاثیر لینکهای nofollow را عوض کرده اند. Matt Cutts، مهندسی معروف در گوگل، اعلام می دارد که ربات گوگل، دیگر به لینکهای nofollow همانند گذشته نگاه نخواهد کرد. نتیجه این تغییر، آن خواهد بود که استفاده از nofollow باعث بخار شدن پیج رنک خواهدشد. برای جلوگیری از این موضوع، مهندسین سئو، روش دیگری را توسعه دادند که لینکهای nofollow را با جاوا اسکریپت پیاده سازی می کرد و درنتیجه امکان کم کردن صفحاتی از سایت، و افزایش صفحاتی دیگر از سایت، امکان پذیر می شد. بطور مشابه، روشهای دیگری نیز ارائه شدند که شامل، استفاده از iframes، Flash و جاوا اسکریپت می شد.
